Mayroon bang pagkakaiba sa pagitan ng Kristiyanismo at ng Ebanghelyo?

Ang Kristiyanismo bilang isang relihiyon ay nasa Europa (at pagkatapos ay ang Amerika) sa loob ng halos 2000 taon. Ito ay unang dumating nang tumawid si Apostol Pablo sa Bosporus Strait at pumasok sa Macedonia noong mga 50 CE. Ito ay nakatala sa Aklat ng Mga Gawa, kabanata 16.

Maikling Kasaysayan ng Kristiyanismo sa Europa

Nagsimula ang Kristiyanismo bilang isang hinamak na Sektang Hudyo noong mga unang araw. Ngunit makalipas ang halos 300 taon, sa ilalim ng Roman Emperor Constantine, ang Kristiyanismo ay naging relihiyon ng estado ng Imperyong Romano. Sa alyansa ng Simbahan at Estado, ito ay naging isang makapangyarihang institusyon na may mga papa, obispo, ritwal, at kaugalian. Pagkatapos ay nahati ang Sangkakristiyanuhan sa pagitan ng Simbahang Romano Katoliko ng Kanlurang Europa at ng Simbahang Ortodokso ng Silangang Europa. Nangyari ito sa isang kaganapan na tinatawag na ‘The Great Schism‘ sa 1054 CE.

Pagkatapos noong 1500’s sa pagdating ng Protestant Reformation, muling nahati ang simbahan sa Kanlurang Europa. Ang iba’t ibang denominasyong Protestante tulad ng Anglican Church, Presbyterian, Lutheran, Wesleyan, Baptist ay nagmula sa kilusang Repormasyon na iyon.

Ang Kristiyanismo ay Isinasagawa Ngayon…

Ang Kristiyanismo ay mayroon na ngayong mahabang kasaysayan ng mga institusyon, patriyarka, arsobispo, monasteryo, pari, pastor, monghe at katedral sa buong Europa. Yaong mga taong nagsasagawa ng kanilang pananampalatayang Kristiyano ngayon ay kadalasang ginagawa ito sa pamamagitan ng pagsisimba tuwing Linggo, pagpapabinyag, pagsasagawa ng eukaristiya o pagpuputol ng Tinapay. Pumunta sila sa kumpisal, o kahit na pumunta sa mga pilgrimages sa venerated lokasyon sa buong Europa. Ang iba ay bukas-palad na nagbibigay sa simbahan o iba pang karapat-dapat na mga layunin o bumili pa nga ng mga indulhensiya. Ang mga disiplina tulad ng paggawa ng penitensiya at pag-iwas sa iba’t ibang pagkain, inumin at kasiyahan ay ginagawa ng mga deboto. Iginagalang ng mga tao ang maraming santo na bumubuo sa tela ng kasaysayang Kristiyano sa Europa. Marahil ang Birheng Maria, na itinuturing na pinakadakila sa mga santo ng maraming relihiyosong tao, ay nangunguna kapag naiisip natin ang mga santo na pinagdarasal at sinasamba ng mga tao. Sa wakas, mayroong iba’t ibang mga banal na araw ng Kristiyano tulad ng Christmas, Easter, Ascension Day, Pentecost na ipinagdiriwang ng mga Kristiyano.

Para sa marami, ang prinsipyong inilalapat sa iba’t ibang gawaing ito sa relihiyon ay ang paggawa ng mabubuting gawa na nais ng Diyos. Sapat na sa mga gawaing panrelihiyon na ito ay maaaring magkansela o magbayad para sa mga kasalanan at masasamang bagay na ginagawa natin paminsan-minsan.

Losing Sight of the Gospel

But what was Paul’s original message which drove him to cross Asia Minor, traveling through Greece and over to Rome? Do the various practices that characterize our Christian faith follow from what Paul brought to Europe 2ooo years ago? After all, none of these places, customs or rituals practiced today existed in his day. So what grounded his faith?

Fortunately we can answer that because Paul’s writings (and the Apostle Peter’s too) are available in the Bible today. No one has changed their writings. The Apostle Paul summarized the message, which he called ‘Good News’ (the meaning of ‘Gospel’), in a key sentence. That sentence is:

For the wages of sin is death, but the gift of God is eternal life in Christ Jesus our Lord.

Romans 6:23

Paul cared deeply about faith, but he was careful to place his faith (or trust) on ‘Christ Jesus’. He did not place it on his own works, or his own practices, or someone else’s holiness.

Why?

What does this mean?

How is this the foundation of all Christian practices that follow?

We explore these questions, digesting this key verse of Paul’s in his letter to the Church in Rome here.